‘Moet je haar nou zien zitten…’  Au, die opmerking verwachtte ik niet. Ik was zo trots en wilde het zo graag aan mijn ouders laten zien maar deze reactie deed me dichtklappen.

Ik was tien jaar en zat in de keuken te wachten tot Papa en Mama zouden komen. Dan kon ik ze laten zien wat ik had gekregen van Chica, onze Spaanse buurvrouw. Een bijzonder Spaans koekje, verpakt in een mooi knisperend papiertje. Ik mocht het uitkiezen uit een doos vol van die prachtige verpakte lekkernijen. Voorzichtig nam ik deze schat mee naar huis om trots te laten zien wat ik had gekregen.

Ik zat met dat koekje in mijn hand, alsof het een breekbaar kuikentje was. Vol verwondering keek ik ernaar ….

Toen ze binnenkwamen hoorde ik Papa tegen Mama zeggen: ‘Moet je haar nou zien zitten…’

Dat was niet de reactie die ik verwachtte. Hier hoorde ik afkeuring in: overdreven tuttebel.

In die schrik en teleurstelling van dat moment sloot ik me af. Misschien herken je dat wel. Alsof je in een split second, een muurtje optrekt waarachter zo’n opmerking jou niet kan raken. Een deel van mijn masker ontstond daar.

Hoe maskers ontstaan

We maken in ons leven veel van dit soort momenten mee. Ik had blijkbaar iets stoms gedaan. Maar hoe ik me dan wel moest gedragen wist ik niet. 

Je bent kind. Je weet nog niet hoe het moet of wat men van je verwacht.

Achteraf is dit natuurlijk een tamelijk onschuldig voorval. En toch kan een enkele opmerking van een ouder, een leraar of willekeurig iemand veel impact hebben op je verdere ontwikkeling.

Met de beste bedoelingen

Ik ben opgegroeid in een veilig en zorgzaam gezin. De bedoeling van mijn vader was positief. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Daarmee kom je het verst in je leven. Dat getut met dat koekje vond hij blijkbaar overdreven. 

Uit eigen ervaring wijs geworden en met de beste bedoelingen voedde hij ons op zonder theatrale aanstellerij.

Gevormd door je verleden

Ik denk nog regelmatig terug aan deze gebeurtenis. Inmiddels weet ik hoe je gevormd wordt door je verleden en hoe oudzeer nog steeds bijdraagt aan je reacties als je al lang volwassen bent. Het beïnvloedt onbewust je mening, je emoties en je communicatie.

Deze zomer zag ik in Spanje de bewuste koekjes in een supermarkt. Ik vind ze nog steeds prachtig. Ondanks de onhandige opmerking van Paps blijft het een dierbare herinnering aan mijn lieve Spaanse buurvrouw Chica.

We hebben allemaal een masker opgebouwd: muurtjes, het zijn de automatische reacties op pijnlijke voorvallen in onze jeugd. 

Toen was dat nuttig. Je masker beschermde je en hielp je opgroeien. Je masker is ook je karakter geworden. Het vormt je. Het maakt jou uniek: je gedrag, je overtuigingen, je kwaliteiten en je valkuilen. 

Tijd om te ont-maskeren

Nu je volwassen bent, heb je dat masker niet meer nodig. Toch schiet je bij bepaalde triggers automatisch in je oude gedrag. Je voelt je weer als dat kind van toen. Je maakt je klein en onzichtbaar. Of misschien ga je juist stoer doen of sarcastische grappen maken. Of je aanpassen aan hoe het hoort. Maar je wilt anders kunnen reageren: volwassen. Het is tijd om te ont-maskeren.

In de NLP Master opleiding transformeren we de oude overtuigingen die horen bij jouw masker. De maskers zijn afgeleid van de karakterstructuren, een oude maar nog steeds actuele theorie. In de NLP Master opleiding combineer ik dit met de kindconclusies. In twee boeiende dagen leer jij jouw masker kennen en ga je ont-maskeren.